آیا یوونتوس در خطر سقوطی اقتصادی است؟ باید با رویای جذب امباپه و هالند خداحافظی كنیم؟ ماجراجویی رونالدو با یووه چگونه پایان خواهد یافت؟ جواهر آرژانتینی برای كمك به اوضاع مالی باشگاه چمدانهایش را خواهد بست؟ اصلاً راه خروج از این شبهبحران و روزهای سخت متأثر از طوفان كرونا چیست؟
بررسی صورتحسابهای مالی در هیأت مدیره یوونتوس حقیقتی ناخوشایند را نشان میدهد: تراز منفی با رقمی معادل 71.4 میلیون یورو. این ضرر مالی این روزها باعث بروز برخی از نگرانیها میان هواداران شده است. برای اطلاع از ابعاد مختلف این پیشامد اقتصادی به سراغ ماركو بیلانچو دبیر سرویس «ورزش و تجارت» روزنامه اقتصادی Il Sole 24 Ore (چاپ میلان) رفتیم و از او خواستیم پاسخگوی سؤالات ما در خصوص این موضوع و چشمانداز اقتصادی باشگاه یوونتوس باشد.
همانطور كه پیشبینی میشد ترازنامه یوونتوس به خط قرمز «ضرر» رسید. این وضعیت بغرنج را چگونه میتوان تحلیل كرد؟
بله، اوضاع كمی نگران كننده است. این اتفاق تا حدی به برخی از اشتباهات مدیریت و البته در مقیاسی وسیعتر به آثار بحران بیماری كووید 19 مرتبط است.
«اشتباهات مدیریت» دقیقاً چیست؟ مظورتان مشخصاً متوجه چه كسانی است؟
تمام كسانی كه سال گذشته با بازار تقل و انتقالات تابستانی یووه در ارتباط بودند. عدم توجه به ورودیها و خروجیها و مشخصاً ناكامی در فروش برخی از بازیكنانی كه تصمیم به جدایی از آنها بود. همه این اتفاقات منجر به افزایشی قابلتوجه در هزینههای تیم شد كه بسیار بیشتر از ظرفیت عادی باشگاه برای رسیدگی به آنها بود.
البته در سالهای اخیر خریدهای سنگین نیز كم نداشتهایم؛ خرید هیگواین و رونالدو كه تبدیل به گرانقیمتترین خریدهای تاریخ باشگاه نیز شدند.
در ماجرای به خدمت گرفتن گونزالو هیگواین، هزینه اضافهای كه یوونتوس در این انتقال متحمل شد چیزی در حدود 30 میلیون یورو بود در حالیكه خریدكریستیانو رونالدو بُعد اقتصادی دیگری به یووه تحمیل كرد و رابطه منطقی میان حقوق و استهلاك در باشگاه را به عدد ترسناك 500 میلیون یورو رساند؛ گردش مالیای همطراز و قابل مقایسه با باشگاههای متمولی مثل رئالماردید، بارسلونا و منچستر یونایتد. میزانی كه 200 الی 300 میلیون بالاتر از استانداردهای باشگاه یوونتوس در دوره مدیریتی آندرها آنیلی بود.
خیلیها معتقد بودند هزینههایی كه برای جذب بازیكنی مثل رونالدو میشود به راحتی در یك پروسه برنامهریزی شده به حساب مالی باشگاه بازمیگردد. امروز كه رونالدو آماده شروع سومین فصل حضورش با یوونتوس است، تراز اقتصادی باشگاه و سرمایهگذاری بر روی او چقدر هممسیر با این دیدگاه بوده؟
دومین فصل حضور رونالدو در یووه، سالی بود كه باید در آن حسابهای باشگاه واضحتر خود را نشان میدادند و یوونتوس از سرمایهگذاری بر بازیكنی كه سالیانه حدود 80 میلیون یورو برایش هزینه داشت، استفاده میكرد. این اتفاق البته از برنامههای تابستانی باشگاه و حضور در چین، كرهجنوبی و... آغاز شد و تا زمان حضور یووه در مرحله یك شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان نیز ادامه داشت. متأسفانه با شیوع كرونا و تزلزل بیانكونری در لیگ قهرمانان اروپا روند رو به رشد كند و كندتر شد. اوضاع اقتصادی تا به آنجا سقوط كرد كه درآمدهای عملیاتی از جمله رسیدهای استادیوم؛ بخش بازرگانی و حامیان مالی به میزان دوران پیشارونالدو بازگشتند. البته در نهایت به نظر میرسد تا زمان پایان قرارداد او با باشگاه (تابستان 2022) 320 میلیون یورو هزینهای كه یووه در پرداختهای كلیاش در مورد این بازیكن صرف كرده بازیابی خواهد شد. مضاف بر اینها ارزشی كه CR7 با پیوستن به یوونتوس ایجاد كرده (از قبیل دنبالكنندگان حسابهای كاربری باشگاه در شبكههای اجتماعی و اضافه شدن مشتریان بالقوه محصولات باشگاه) را نیز میبایست به محاسبات اقتصادی نهایی بیافزاییم.
چه دورنمایی برای رسیدن یوونتوس به تعادل اقتصادی ترسیم میكنید؟
2 دستورالعمل كلیدی برای نزدیك شدن به موقعیتی متعادل نیاز است. اول از همه مدیریت باید كاهش حدوداً 400 میلیون یورویی استهلاك و پرداخت دستمزدها را انجام دهد. فروش بازیكنان گرانقیمت و به خدمت گرفتن بازیكنان ارزانتر به شدت ضرروی است و در این وانفسا خرید بازیكنی مثل لوئیس سوارز و جایگزین كردن آن با هیگواین یك ترانسفر ایدهآل و فوقالعاده ارزشمند از حیث فنی و اقتصادی خواهد بود.
و دومین دستورالعمل؟
به فرضیه فروش رونالدو در پایان فصل آینده مرتبط است. به نظر من وقوع این اتفاق كاملاً مثبت خواهد بود و میتواند باعث پساندازی 80 میلیون یورویی شود و حسابها را دوباره به مسیر صحیح بازگرداند. البته بحران كرونا ممكن است اجازه فروش او در تابستان آینده را به یووه ندهد و زمان جدایی یوونتوس و رونالدو همان تابستان 2022 باشد.
آیا این خطر وجود دارد كه یوونتوس مجبور به فروش پائولو دیبالا شود؟
خیر. یووه در این شرایط نیازی به «سود» ندارد. آنها پیش از هر چیز باید به قراردادهای بسیار گرانقیمتشان در دو سال گذشته رسیدگی كنند و برای كاهش دستمزدها تلاشی ویژه انجام دهند. باشگاه باید روی دستمزدهای سنگینی كه میبایست تا پایان قراداد برخی از بازیكنان گرانقیمش پرداخت كند توجهی ویژه كند و بتواند با تصمیمی صحیح آنها را مدیریت كند. یوونتوس چارهای ندارد جز اینكه برای صرفهجویی، تمركز و برنامهریزی اضطراری در بخش ورود و خروج خود اعمال كند و هزینههای تیم را به طرز محسوسی كاهش دهد.
پس به نظر میرسد متهم ردیف اول كرونا و بعد از آن برخی از تصمیمات اشتباه مدیریتی بوده؟
نباید از یاد برد تأثیرات اقتصادی مخربی كه به دلیل كرونا گریبانگیر بسیاری از تیمهای بزرگ شده برای باشگاهی مثل یوونتوس به مراتب بیشتر بوده است.
با تشكر ویژه از Quintiliano Giampietro